Aanraking

Die afgelope 2 dae het Enrique se toestand merkbaar versleg. Hy kla aanmekaar dat hy verskriklik sleg voel. Die morfien is vandag opgeskuif na 10 ml per uur. Hy voel ontsettend swak, en is opvallend naarder. Ek dink elke dag by myself dat dit darem maar ’n siekte is om mee rekening te hou. Maar genadiglik het die medici middele uitgedink om ’n pasiënt pynvry te kan hou.


Geestelike en Emosionele welstand

Enrique is glad nie moedeloos nie, maar vreeslik moeg vir hierdie aanhoudende pad. Hy sê ook vandag vir my: “Ek sien hoe ek self sterf in my liggaam elke dag.” Ek kan sien dat dit vir hom regtig vreeslik is. Hy sê elke nou en dan wanneer hy so verskriklik naar was: “Dankie, dat jy hier is.” Ek wil hier wees, want ons was nog altyd daar vir mekaar.

“HIERDIE PAADJIE IS WRAGTIE NIE VIR SISSIES NIE”

Geestelik is my woorde klaar..., op. Net die teenwoordigheid van die Heilige Gees. Wanneer ek my oë toemaak is Hy hier, wanneer ek rondloop in die kamer is Hy hier, wanneer ek die bemoedigende woorde op selfoon en blog lees, dan is Hy hier. Hy is letterlik oral. Baie vra: Maar kan ons jou nie aflos nie; is jy nie moeg nie? Hoe kan ek?

Daar is so baie fasette van woorde wat ons nie elke dag bewustelik oordink nie. Op die oppervlak lyk dit soos ’n klomp begrippe wat saamgevat is in ’n taal, en die gebruik hiervan word bepaal deur ons kultuur, ons agtergrond en die samelewing waarin ons onsself bevind.

Wat is dit met “woorde”? Waarom is dit so moeilik om net te “sê”, te “praat”, jouself uit te druk, dit uit te spreek? Dan is die anderkant ook waar: Waarom is dit so moeilik om jou mond te hou, stil te bly, eers te dink voor ek praat? Baie maal veroorsaak die woorde wat ek uiter ’n magdom reaksies, en wanneer jy weer kyk het hierdie klein lettertjies jou verraai, jou lelik in die steek gelaat. En al hul vingertjies wys na jou, jy is die een wat hulle gebruik het, of wat hulle wou gebruik, maar jy het nie. Jy weet jy moes, maar jy het nie. “Magtie!” Wie is hierdie geskrewe voorwerpies wat my lewe soms kompliseer en soms uit die moeilikheid uit help?

Wanneer ’n mens die lot onder die vergrootglas begin plaas kom jy af op 'n verskeidenheid van woorde wat sommer so ongesiens oor ons lippe spring, hul vleuels span en ’n vrye vlug neem deur telefoonkabels, agter bak hande, vanuit die kombuis na die kinderkamers. Oor skole-luidsprekers, in konferensiesale, deur satelliete en kan selfs op die maan gehoor word wanneer dit uit die ruimte weerklink: “Houston, we have a problem!"

Ons identifiseer hulle wel as Harde woorde, Sagte woorde, Wyse woorde, Skewe woorde, Opbouende woorde, Bedrieglike woorde... En daar is nog vele wat jyself kan byvoeg.

Hierdie woorde bestaan nie net uit herkenbare letters en lettergrepe nie. Nee, iewers het hulle ’n bepaalde waardesisteem, maar hoe swaar woorde nou eintlik weeg is moeilik om te bepaal. Word dit in tonne of milligramme geweeg? Dit is seker dié dat ons praat van gewigtige woorde, of iemand sê "maar daardie persoon is ligsinnig", of wanneer ek my hart uitgestort het, dit voel of ’n ton van my skouers af is.

Maar wanneer woorde enorme afstande aflê gaan dit my verstand te bowe. Woorde wat in ’n vorige eeu deur vername mense gespreek is, vind hul weerklank in die toekoms. Dit het die vermoë om my uitkyk op die toekoms met ’n paar grade te verskuif. Ek wonder tog hoe hulle dit reggekry het om dit uiteindelik op te vang. Het iemand op die regte tyd met die regte ingesteldheid hierdie waarhede neergepen met ’n griffel en ’n lei? Of hoe het dit nou eintlik gewerk? Hoe weet ons wat Augustinus en Luther gesê het? Hoe dit ook al sy, dit kom van ver en het die vermoë om nog verder te gaan.

Maar daar is woorde wat anderkant die letter lê. Iets wat die hart aangryp, wat hom laat smelt, wat hom laat oorgee.

Wanneer ons woorde tot ’n einde gekom het, en net voor jy die grens oorsteek na die ander kant vind jy hierdie woorde: “Ek weet nie wat om te sê nie.” Of soos Enrique die afgelope tyd gesê het: “Wat sê ons nou?” Hierna bevind jy jouself met ’n dialek wat anderkant lippetaal lê, wat ’n onherroeplike impak op jou siel maak. Dit is die woorde van aanraking. Hierdie taal kon nog nooit neergepen word nie, en ek gaan dit ook nie eers waag nie, maar dit is ’n sekere ervaring. Wanneer iemand hul hand op jou skouer plaas. Iemand jou teen hul vasdruk.



Maar tussen my en my man gebeur daar iets onuitspreekliks wanneer ons mekaar in die oë kyk; ons hande in mekaar laat gly. Dan vind daar ’n oortapping plaas van een hart na ’n ander. Wat alle tydsgrense oorskry. Wat hoogtes en dieptes bereik waarvoor daar nog nie afmetings uitgedink is nie. Wanneer tyd en afstand nie saak maak nie. En die gewig hiervan nie geweeg kan word nie. Die waarde nie geskat kan word nie, en geen woord of chirurg die hart ooit weer kan heel maak nie.

Woordelose emosie stroom oor jou wang. Ek het jou gekies uit menige ander. Ons moes saam oud geword het. Die tyd is so verkeerd vir my en jou. Ek is nie reg om ’n weduwee te wees nie, en jy is nie reg om te sterf nie. Ons woorde is klaar, maar die hande praat. Spreek onuitspreeklike woorde, wat geen bekende uit die verlede kon uitspreek nie en op hierdie aarde nog nooit gehoor is nie. Ek het my hart verloor op jou, jy weet dit, en jy sien dit.

Leana